حکایت تصحیح اوراق امتحانی آخر ترم جالب است. گاهی برخی دانش‌پژوهان درد دل می‌نویسند، مختصری از نحوه‌ی توزیع اوراق امتحانی، اتفاقات شب امتحان و… اما این بار یکی از نوشته‌های کنار برگه‌ی امتحانی توجهم را جلب کرد.

برایم نوشته بود: “استاد، اتفاقاً دنبال این شبهه بودم که کجای قرآن درباره‌ی مهدویت گفته و ممنون که این سوال خوب رو طرح کردین. این سوال را با اطلاعات کامل‌تر یاد گرفتم و پاسخگوی یک شبهه بودم.”

این نوشته نشان‌دهنده‌ی علاقه‌ی دانشجو به فهم عمیق‌تر و رفع شبهات دینی است. چنین بازخوردهایی نشان‌دهنده‌ی این است که سوالات امتحانی می‌توانند فراتر از صرفاً ارزیابی دانش، به زمینه‌ای برای ارتقای آگاهی و رفع شبهات دینی تبدیل شوند.

به نظرم این نوع ارتباط و تعامل می‌تواند انگیزه‌بخش باشد و نقش اساتید را در هدایت علمی و معنوی دانشجویان برجسته‌تر کند. لذا سوالات و مباحث درسی نه تنها باید به ارزیابی دانشجویان بپردازند، بلکه باید فرصتی برای ارتقاء آگاهی و روشن شدن مسائل دینی و علمی نیز فراهم کنند. اساتید می‌توانند با طرح سوالات مناسب و ایجاد فضای باز برای بحث و گفتگو، نقش مهمی در رشد فکری و معنوی دانشجویان ایفا کنند.