به امید جوشش قلم

به امید جوشش قلم

به وقت نیمه شب، به یکی از دوستان یک بار دیده‌ام، امید و انگیزه دادم، از او خواستم بنویسد که شاید وظیفه‌‌ی اصلی‌اش همین باشد!

برایش نوشتم:

به نظرم باید قلم به دست بگیرید و بنویسید و چه بسا وظیفه شما به عنوان بانوی تاریخدان و مهربان این باشد که در این عرصه جهاد کنید، در کنار عشق ورزیدن به خانه و خانواده ساعتی برای تنویر اذهان عمومی و اذهان سطحی بین و چه بسا حتی افکار مسموم روشنفکران کم سواد و…قلم بزنید!

در گروه بانوان نویسنده‌ی ما(مجتهده امین) اکثرا مادران خانواده‌دار تحصیلکرده و دغدغه‌مندهستند مثلا مادری صاحب پنج فرزند و بسیار فعال، از تازه کارهای انگیزه‌مند داریم تا کهنه کارهای راهبر که همه با استارت یک کانال عمومی شروع کردند، شما هم خوب می‌نویسید و نمی‌دونید چقدر از قلم‌تون لذت بردم. بی‌صبرانه منتظر نظر مثبت‌تون هستم، دوست عزیز فرهیخته خودم..

♡امیدوارم قبول کند و دوستی‌اش با قلم بیش از پیش شود…♡

نوشتن نوعی ساختن است، حتی جبران شکستن‌ها! نوشتن نوعی پوشش جدید واژه‌ها در قالب جملات است!

یک پاسخ

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *