نقاش‌ها هنگام خلق اثر و بعد از تکمیل، چند بار آن را بررسی می‌کنند، چند بار عقب و جلو می‌روند، از زوایای مختلف نقاشی را نگاه می‌کنند و ایرادهای آن را برطرف می‌کنند، به نظرم نویسنده‌ها هم همین طور هستند!
نویسنده بعد از نوشتن و خلق اثرش، چند بار آن را می‌خواند، اصلاح و بازنویسی می‌کند تا اثر، خواندنی‌تر شود. مطالعه و دوباره نوشتن؛ نوشتن موجب آرامش می‌شود، چون خاصیت درمان‌گری دارد!
نوشتار درمانی سال‌هاست به عنوان یک علم در روانشناسی مورد تأیید است. اواخر دهه‌ی ۱۹۸۰ بود که دکتر جیمز پنه‌بیکر آزمایش سرنوشت‌سازش را انجام داد و نوشتن ابزاری شد برای درمان!
