زمزمه های قلب من

جستجو
این کادر جستجو را ببندید.

به امید جوشش قلم

به امید جوشش قلم

به وقت نیمه شب، به یکی از دوستان یک بار دیده‌ام، امید و انگیزه دادم، از او خواستم بنویسد که شاید وظیفه‌‌ی اصلی‌اش همین باشد!

برایش نوشتم:

🍃🍃به نظرم باید قلم به دست بگیرید و بنویسید و چه بسا وظیفه شما به عنوان بانوی تاریخدان و مهربان این باشد که در این عرصه جهاد کنید، در کنار عشق ورزیدن به خانه و خانواده ساعتی برای تنویر اذهان عمومی و اذهان سطحی بین و چه بسا حتی افکار مسموم روشنفکران کم سواد و…قلم بزنید!

در گروه بانوان نویسنده‌ی ما(مجتهده امین) اکثرا مادران خانواده‌دار تحصیلکرده و دغدغه‌مندهستند مثلا مادری صاحب پنج فرزند و بسیار فعال، از تازه کارهای انگیزه‌مند داریم تا کهنه کارهای راهبر که همه با استارت یک کانال عمومی شروع کردند، شما هم خوب می‌نویسید و نمی‌دونید چقدر از قلم‌تون لذت بردم. بی‌صبرانه منتظر نظر مثبت‌تون هستم، دوست عزیز فرهیخته خودم..🍃🌹

♡امیدوارم قبول کند و دوستی‌اش با قلم بیش از پیش شود…♡

🍃نوشتن نوعی ساختن است، حتی جبران شکستن‌ها! نوشتن نوعی پوشش جدید واژه‌ها در قالب جملات است!🍃

یک پاسخ

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *