اقتدا به امام در آخرین نماز

نویسنده: نجمه صالحی

اقتدا به امام در آخرین نماز

در روز عاشورا، هنگامی‌که ابوثمامه صائدی به امام حسین علیه السلام عرض نمود که آرزو دارد نماز را به ایشان اقتدا کند، او گفت: “یا ابا عبدالله، جانم به فدای شما، می‌بینم که این‌ها به شما نزدیک شده‌اند، [اما] به خدا قسم تا زمانی‌که من کشته نشوم شما کشته نخواهید شد! اما اکنون آرزو دارم در حالی با خدا ملاقات کنم که این نمازی را که هم اکنون زمان آن رسیده است، به شما اقتدا کرده باشم.”*

یکی از اشتباهات رایج در مورد جناب ابوثمامة الصائدی و نماز ظهر روز عاشورا، نقل نادرست جمله ابوثمامه به سید الشهدا علیه السلام است. بسیاری را گمان بر این است که ابوثمامه فرا رسیدن نماز را به امام حسین علیه السلام یادآوری کرده است، در این نقل چنین تصویر می‌شود که گویی ایشان متوجه فرا رسیدن زمان نماز نبوده‌اند و شخص دیگری این امر را به ایشان گوشزد کرده است. این سخن و این نقل، نهایت بی‌توجهی و بی‌معرفتی نسبت به اصحاب سیدالشهدا علیه السلام است.

اصحاب امام حسین علیه السلام در بالاترین درجه از معرفت و ادب نسبت به مقام امامت و شخص امام حسین علیه السلام بوده‌اند. آن بزرگواران در سخن گفتن با امام حسین علیه السلام بیشترین میزان ادب و احترام را نسبت به ایشان رعایت می‌کردند و مانند برخی نویسندگان امروزین نبودند که اهل‌بیت علیهم السلام را با نام کوچک خطاب کنند؛ آنها معمولا در سخنان خود، امام حسین علیه السلام را با کلماتی مانند «ابن رسول الله»، «اباعبدالله» و امثال آن مخاطب قرار می‌داند. دقت در عبارت ابوثمامه نشان می‌دهد که او هرگز فرارسیدن نماز را به سید الشهدا علیه السلام یادآور نشده است. او در سخن خود می‌گوید که آرزو دارد این نماز را که آخرین نماز عمر او است، به امام حسین علیه السلام اقتدا کند. در واقع آنچه که برای ابوثمامه اهمیت دارد، اقتدای آخرین نماز عمر، به امام زمان خویش است، نه صرف نماز خواندن.

*تاریخ طبری، ج۵،ص۴۳۹، خوارزمی، مقتل الحسین، ج۲،ص۱۶_۱۷.

محرم

اللهم_عجل_لولیک_الفرج

صلی_الله_علیک_یا_اباعبدالله